اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش استرس فرزندپروری، افزایش بهزیستی روانشناختی و تغییر سبک های فرزندپروری مادران کودکان کم توان ذهنی

چکیده هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش استرس فرزندپروری، افزایش بهزیستی روانشناختی و تغییر سبک های فرزندپروری مادران کودکان کم توان ذهنی اجرا شد. روش: در این پژوهش با استفاده از روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل مادران30 کودک کم توان ذهنی دختر که در پیش دبستانی، پایه اول و دوم ابتدایی دو مدرسه استثنایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، 5 جلسه گروهی120 دقیقه ای و 3 جلسه تلفنی 15 تا 45 دقیقه ای تحت آموزش برنامه گروهی فرزند پروری مثبت قرار گرفتند. شرکت کنندگان به وسیله ی مقیاس استرس فرزندپروری آبیدین، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند در دو مرحله (قبل از مداخله و بعد از مداخله) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادند که اجرای برنامه ی آموزشی منجر به کاهش معنادار استرس فرزندپروری و افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی مادران گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است ولی تغییری در سبک فرزندپروری آنان ایجاد نکرده است. نتیجه گیری: با توجه به نتیجه به دست آمده پیشنهاد می شود درمانگران با انجام این مداخلات، گام موثری در جهت کاهش مشکلات روانشناختی مادران کودکان کم توان ذهنی بردارند.